بیماری اسکیزوفرنی یکی از بیماری های روانی است که برخی از افراد با ان دست و پنجه نرم می کنند.
این بیماری در دسته بیماریهای راونی است که می تواند خطرساز باشد اگر به آن توجهی نشود. در حدود 1%از امریکایی ها به این بیماری مبتلا هستند. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است صداهایی را بشنوند، تصاویر و نشانه هایی راببینند یا معتقد باشند که دیگران افکار آنها را کنترل می کنند در صورتی که چنین نیست. این افکار و تصورات می تواند باعث ناراحتی فرد شود. اگرچه که درمان قطعی وجود ندارد اما می توان آن را کنترل کرد و لازم به ذکر است که بیماری اسکیزوفرنی با اختلالات چند شخصیتی متفاوت است.
شامل:
توهمات: شنیدن یا دیدن برخی چیزها
اتهامات: به شدت به اعتقادات اشتباهی روی می آورند
بی تحرک بودن: در وضعیتی ثابت بدون هیچگونه حرکتی برای مدت طولانی ثابت می مانند.
همچنین برخی نشانه ها مانند کمبود لذت از زندگی روزانه و دوری از فعالیت های اجتماعی باعث افسردگی آنها شود.
افرادی که مشکل اسکیزوفرنی دارند با سازماندهی افکارشان و ارتباطات منطقی مشکل خواهند داشت. آنها ممکن است احساس کنند افکارشان از یک شاخه به شاخه دیگر می پرد. گاهی اوقات جریان فکرشان قطع می شود و فراموش می کنند چه حرفی میزدند و یا چه فکری می کردند.
این بیماری به گونه های متفاوتی تاثیرگذار است. ممکن است شروع به صحبت کنند و کلمات درستی را استفاده نکنند و یا منطقی نباشند. ممکن است در تمیز نگه داشتن خانه خود با مشکل رو به رو شوند. ممکن است برخی کارها را مکرارا انجام دهند برای مثال یک مسیر را چند بار بپیمایند. برخلاف شایعات، احتمال رفتار خشونت امیز در قبال دیگران در انها بسیار کم می باشد.
هر کسی می تواند به این بیماری مبتلا شود. احتمال ان کاملا بین زن و مرد یکسان است. علائم ان معمولا در سنین 16 تا 30 سالگی بروز داده می شود. علائم اولی اسکیزوفرنی ممکن است هفته ها، ماه ها و یا سال ها قبل از اولین اتفاقی که کاملا این بیماری خودش را نشان دهد وجود داشته باشد. کسانی که این بیماری را در خانواده خود دارند ممکن است احتمال ابتلا به ان را بیشتر داشته باشند.
دانشمندان هنوز دلیل ان را کشف نکرده اند. ژن افراد می تواند در ابتلا به این بیماری دخیل باشد. تئوری هایی درمورد اینکه این بیماری چگونه مغز را درگیر می کند وجود دارد که نشان می دهد ترشح مواد شیمیایی مغز مانند دپامین و گلوتامات دچار مشکل می شوند.
هیچ آزمایشی برای تشخیص بیماری اسکیزوفرنی وجود ندارد و معمولا پزشکان بر اساس نشانه ها و تاریخچه بیماری های فرد سعی در تشخیص این بیماری می دهند. معمولا به سابقه این بیماری در خانواده فرد مراجعه می کنند. به دوره ای که علائم این بیماری شروع شد که ممکن است روزها و هفته ها و یا سال ها به طول انجامیده باشد. در مجموع تشخیص این بیماری کار مشکلی است و معمولا با نشانه های حذف فرد از گروه های اجتماعی و یا سوظن های غیر معمول شروع می شود که البته این علائم کافی نیستند.
داروهای تجویز شده می تواند علائمی مانند افکار بیهوده، توهمات و اتهامات را کاهش دهد. بعضی افراد با عوارض جانبی داروها مشکلاتی خواهند داشت مانند لرزش و اضافه وزن. داروها ممکن است با دیگر داروها تداخل داشته باشند اما در اکثر مواقع این داروها نتیجه های اثربخشی روی کاهش علائم اسکیزوفرنی دارد.
مشاوران می توانند به افرادی که دچار بیماری اسکیزوفرنی شده اند از طریق شناخت راه های مختلف کمک کنند و روابط آنهارا بهبود بخشند. درمان زودتر می تواند اثربخش تر باشد و علائم را راحت تر کنترل کرد.
برنامه های توانبخشی به این دست هاز افراد ککمک می کند که در طول روز چگونه فکر کنند، چطور از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند . هزینه های خود را مدیریت کنند.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است که به خاطر عوارض جانبی داروه ااز مصرف ان خود داری کنند اما این کار خطر افزایش علائم را به همراه دارد و ممکن است فرد به بیماری های روانپریشی مبتلا شود. مشاوره منظم نیز می تواند به این افراد کمک کند.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب با پیدا کردن کار مشکل دارند. این به خاطر توهمات و نگرانی ها و ارتباطات خود فرد مبتلا می باشد. البته این نیز می تواند به خاطر افرادی که در اطراف انها وجود دارد نیز باشد که به کار انها خیره می شوند و انها را در حین کار کردن تماشا میکنند.
منبع: الودکتر